 |
| de mist in |
Laatst kreeg ik de vraag gesteld, in hoeverre ik als dienstplichtig soldaat voorbereid werd op bijv. blootgesteld worden aan lage temperaturen. Bij mijn weten kregen we niets te horen over voorbereidingen van dien aard. In het algemeen werd er geen aandacht besteed aan het welzijn van de soldaat. Er was wel zoiets als Welzijnszorg, maar dat ging over aalmoezeniers, tehuizen (PMT, Protestants Militair Tehuis en K(atholiek) MT). We werden wel voorbereid op oorlogshandelingen, maar niet op mogelijke psychische gevolgen ervan. Ongevallen met dodelijke slachtoffers werden luchtig afgedaan met een praatje in de kantine ('nou jongens, wat was het erg vandaag hè?') gevolgd door een pilsje op de slechte afloop. Proost! Ik heb in die 18 maanden nog nooit zoveel volwassen jongemannen zien huilen. Die waren wat mij betreft bij voorbaat toch niet geschikt voor de dienstplicht? En nu, ruim 40 jaar later is het wat dat betreft nog steeds slecht gesteld bij Defensie getuige de vele veteranen met psychische problemen.
