Natuurlijk keek ook ik uit naar het weekend. Lekker weer even naar huis, naar de familie en de vertrouwde omgeving. Ik denk dat ik een paar keer last had van wat heimwee. Dat was tijdens oefeningen met nogal wat ontberingen. Vooral bij kou en nattigheid bij lage temperaturen, als ik als een onderkoelde verzopen kater in mijn puptentje kroop. Dan lag ik toch wel even te mijmeren over hoe fijn het thuis was. Thuis, waar ik na een nat pak gewoon even onder de douche kon gaan en droge kleren kon aantrekken. Thuis waar ik in een stoel voor het raam bij de verwarming kon gaan zitten. Thuis, waar ik geen dikke kleding hoefde aan te houden om warm te blijven.
Van al die gedachten kreeg ik het toch wat warmer. Alsof ik de warmte van thuis voelde. Gelukkig heeft bij mij de heimwee nooit echt hard toegeslagen, zoals bij sommige anderen.