De groep waarvan ik deel uitmaakte, de Bravo groep, bestond uit een aantal geweerschutters (vd Brink, Van Tessel, Werkman en ik), een radioman (Dollekens), een MAG duo (Bakker en Fien), een boordschutter (Hoek), een chauffeur (v.d. Hoeven) en een groepscommandant (Oortman). De laatste was een dienstplichtig sergeant, die na enige tijd vertrok. Hij had op oefening zijn hand opengehaald aan een stuk glas, tijdens een stoeipartij. Als plaatsvervangend commandant, moest ik zijn plek innemen. Gelukkig maar, want onderin die YP was ik altijd wagenziek. Nu moest ik achter de chauffeur in het geopende luik gaan staan. Lekker in de buitenlucht.
 |
| 't was koud |
Met één van de geweerschutters, Bertus Boersma, sliep ik in een puptent tijdens de oefeningen. Bertus was een zeer bleke jongen (of was ik nou zo bruin?) met rood haar en een bril. Hij had een vooruitstekende kin en een wat ingevallen gezicht. Bertus beschikte over een scheerapparaat op batterijtjes, waarmee hij elke ochtend zijn rode stoppels van zijn witte gezicht maaide. Bertus was weliswaar een rustige en vooral serieuze jongen, maar hij deed gewoon mee met de rest. Eigenlijk moest dat ook wel, anders werd je dagelijks te grazen genomen.
Tijdens een oefening in Duitsland, kropen we zoals gewoonlijk weer vroeg in de slaapzak. We konden het altijd goed met elkaar vinden, ook al vertelde hij nauwelijks iets over zijn privé leven. Het was hartje winter en de temperatuur daalde 's nachts tot zo'n min 20 graden. We hadden een
gasbrandertje bij ons, waarmee we de tent verwarmden. Dat ding werd heel even aangestoken, omdat we maar één reserve tankje hadden. Op een avond besloot Bertus even wat tomatensoep in zijn metalen mok op te warmen. Terwijl ik vanuit mijn slaapzak naar zijn kookkunst lag te kijken, viel de mok dampende soep van het brandertje. Bertus vloekte de puptent bol en schold alle dieren uit het bos van Sennelager. Toen begon hij met zijn lepel de soep van zijn slaapzak te schrapen. "Laat maar lekker liggen, man" zei ik, "morgenochtend kan je het er zo vanaf schudden". En dat was ook zo. De volgende dag sleepte Bertus zijn slaapzak naar buiten, klopte wat met de zak en de bevroren plakken soep vlogen er vanaf. Die werden weer keurig in een messtin gedaan. Voor de komende avond als ie weer een poging 'soep eten in je slaapzak' zou ondernemen.
