 |
| Het 44e Pantserinfanteriebataljon in 1970 te Zuidlaren |
Gedurende de opleidingsperiode (o.l.v. de beroepssergeanten Van der Laan -miste een vinger of duim- en De Vries) werd ons van alles geleerd middels luid uitgebraakte commando's. We werden zo gedrild, dat ik zo weer zou kunnen marcheren en veldoefeningen doen. Het meest vermoeiende vond ik toch wel het dragen van mijn Fal. Van dat zware geweer kreeg ik tijdens het marcheren een verkrampte arm. Ik moest de Fal met de hand onder de kolf rechtop tegen mijn schouder houden. Ik had ook moeite met rechtdoor lopen als ik mijn hoofd bij wijze van groet naar rechts moest draaien. Vreemd genoeg lukte dat mij wel als ik mijn hoofd naar links draaide. Het marcheren zelf ging verder goed, zij het sommige commando's nauwelijks te verstaan waren. Zo werd Geeft acht! vaak uitgeschreeuwd als "Gee ajt!" of "Op de plaats usjt!" "Ingerukt......ash!" (Ingerukt , mars!). Ik ging maar telkens op het eerste woord af.
We hadden ook een paar telgangers in het peloton en mensen die niet zo snel het onderscheid konden maken tussen links en rechts. Voor hen kwam vaak het advies, dat links is waar je duim rechts zit. Dat maakte de verwarring nog groter, dus dat schoot niet zo op. Op het commando 'Peloton Halt!' Moesten we na het woord 'Halt', tellen door in gedachte te zeggen : 'en sta stil'. En bij het woord 'stil', moesten je voeten naast elkaar staan. Met die lompe schoenen aan kon je goed horen of het allemaal gelijk ging. We hebben een aantal strafexercities moeten doen. Deels omdat we het marcheren niet goed deden. Vaak gebeurde dat met opzet. En deels vanwege een strafmaatregel wegens wangedrag. Dat laatste was 's avonds, maar dat vonden we niet erg omdat de sergeant dan ook moest overwerken.