Het begon vaak een paar dagen van tevoren. Dan liep de spanning op de kazerne merkbaar op. Er kwam inspectie. Niet zomaar een inspectie, maar een MIO inspectie! Het vreemde was wel, dat niemand mij wist te vertellen waar MIO voor stond. Maar goed, het was een inspectie van hoog niveau. Dus werd er gepoetst, geboend, geolied en geschrobd. Maar niet dat alleen, de parate kennis moest ook weer opgegraven worden. De hele week was de spanning op de kazerne voelbaar. Kader reageerde geprikkeld en voor je het wist zat je wegens een futiliteit achter de wacht. Achteraf bleek het zo'n typisch ambtenaren feestje te zijn. Je kent dat wel : elkaar oren aannaaien of eigenlijk 'maten naaien'. Je eigen collega ambtenaren een loer draaien.
Maar dan met zo'n boekje, waar allerlei regeltjes in staan. Want wie schrijft, die blijft. En flink staan juichen omdat ze iets gevonden hebben, wat volgens dat boekje niet klopt. Wij deden dan weliswaar oefeningen binnen het kader van de Koude Oorlog, maar zo'n MIO inspectie was pas echt oorlog. Leuk om als dienstplichtige naar te kijken. Meer niet. Want als de MIO inspectie goed verlopen was, werden wij niet op het feestje uitgenodigd. Maar ach, het waren ook geen vriendjes van ons.
