Soms last van wat heimwee

Natuurlijk keek ook ik uit naar het weekend. Lekker weer even naar huis, naar de familie en de vertrouwde omgeving. Ik denk dat ik een paar keer last had van wat heimwee. Dat was tijdens oefeningen met nogal wat ontberingen. Vooral bij kou en nattigheid bij lage temperaturen, als ik als een onderkoelde verzopen kater in mijn puptentje kroop. Dan lag ik toch wel even te mijmeren over hoe fijn het thuis was. Thuis, waar ik na een nat pak gewoon even onder de douche kon gaan en droge kleren kon aantrekken. Thuis waar ik in een stoel voor het raam bij de verwarming kon gaan zitten. Thuis, waar ik geen dikke kleding hoefde aan te houden om warm te blijven.
Van al die gedachten kreeg ik het toch wat warmer. Alsof ik de warmte van thuis voelde. Gelukkig heeft bij mij de heimwee nooit echt hard toegeslagen, zoals bij sommige anderen.

DAF YP408 50 jarig jubileum

In het Nationaal Militair Museum wordt vrijdag en zaterdag een speciaal evenement gehouden i.v.m. het 50 jarig jubileum van de YP408. Be there!

Defensie te kijk gezet

Toen ik het bericht hoorde over stenen die men na aankomst hier aantrof in bepaalde containers van Defensie, moest ik wat minzaam lachen : Wat een leger hebben wij toch! Het betrof een paar containers met spulletjes van Defensie, die uit Afghanistan richting Nederland vervoerd moesten worden. Na aankomst bleek in een paar containers de goederen vervangen te zijn door stenen. Hahaha! Wat een schitterende kolere streek van de Afghanen.
Ik geloof Defensie niet nu ze beweert dat het om wat tentjes, stokken en touwtjes zou gaan. Ik bedoel, die Afghanen zijn ook niet achterlijk. Ook al denken velen van wel. Nee, ze zullen bij Defensie liever niet openbaar maken, wat er werkelijk gestolen is. Want zo gaat het nu eenmaal bij al die ministeries. Geloof me, het gaat om zeer interessant materiaal.

Toch goedgekeurd!

Onlangs zag ik een tv programma waarin iemand die vanaf zijn 4e jaar alleen wit brood met chocolade hagelslag at. En toch was die man in militaire dienst geweest. Natuurlijk hield hij het daar niet lang vol.
Ondanks de strenge keuring in 1967 kwam ik in 1969 in Zuidlaren een aantal opvallende militairen tegen. Een paar hadden ernstige longklachten. Ze liepen paars aan zodra ze een stukje hadden hardgelopen! Er waren er ook bij die heimwee of andere verschijnselen vertoonden op grond waarvan ze alsnog afgekeurd hoopten te worden. En vaak draaide het daarop uit.
Er was nog een apart geval in onze Cie. Het betrof een soldaat die om de haverklap in slaap viel! Als hij een paar minuten rustig zat of stond, viel ie geheid in slaap. Naar iemand luisteren was al een hele opgave voor hem. Hij leed aan narcolepsie. Niemand begreep waarom hij niet was afgekeurd.