Zuidlaren revisited

Vanmiddag zijn we even naar Zuidlaren gereden. Ik was daar al eens eerder, maar toen was het met de motorpak aan niet echt uitnodigend om daar even rond te stappen.

Voorzijde van De Kazerne

Nu, zonder motorpak eigenlijk ook niet. Wat een hitte! Gelukkig konden we onder de bomen achter de kerk parkeren. Vandaar liepen we in de schaduw naar De Brink. Eerlijk gezegd herkende ik niet veel meer. Ik zag een paar bekend uitziende gebouwen. Dat wel. En dan heb ik het niet over de Prins Bernard Hoeve, waar men overigens besloten heeft zich enkel op paarden te gaan richten. Dus geen beurzen en shows van oude voertuigen. Dus ook onder de liefhebbers van pk's wordt gediscrimineerd.

Op het terrein van De Kazerne

Er was een jaarmarkt gaande. Een deel van de kraampjes stond in de schaduw. Dat deel hebben we bezocht. Daarna hebben we plaatsgenomen op een bankje in de schaduw om even bij te komen van de warmte. Vervolgens zijn we lopend in de schaduw teruggegaan naar de auto.
Ik wilde toch nog een keer bij die oude kazerne gaan kijken. Vanaf het centrum reden we richting Annen. Na een paar minuten zag ik links de kazernepoort opdoemen. Boven de poort stond met grote letters : De Kazerne. De brutalen hebben de halve wereld, dus reed ik de poort binnen, waar een bord 'Verboden voor onbevoegden' hing. In dezelfde maand juli, maar een paar dagen en 45 jaar eerder dan vandaag reed ik voor het eerst door die poort. In 1969. Toen was het ook zo warm. Dat vergeet ik nooit.
Eenmaal door de poort gereden, kwam ik bedrogen uit. Van die oude kazerne was alleen de voorzijde nog overeind gebleven. De rest had plaatsgemaakt voor nieuwbouw, waarvan veel woningen.
De wachtruimte in de poort is veranderd in een kantoorruimte. De oorspronkelijke deur in het midden is dichtgemetseld. Het plein, square, is nu een speeltuin. Een wat humoristische verandering voor mij.

-wordt vervolgd-

Zuidlaren revisited -2-

Dichtgemetselde deur

Het oude deel dat van buitenaf is te zien, wordt gebruikt als bedrijfsruimte. Er zijn veel bedrijven ondergebracht. Een medewerkster van een daar gevestigde fysiotherapeut vertelt ons spontaan een en ander over de nieuwe opzet. Op de vraag of we ons op verboden terrein bevinden antwoord ze lachend : "We zien hier wel meer mensen met grijze haren en fotocamera's rondlopen voor een bezoekje. Hahaha!" Net toen ik wilde vragen of ze niet weer aan het werk moest, werd ze door een collega binnengeroepen.
We liepen verder en ik vertelde Sonja hoe het er vroeger uitzag. Waar de eetzaal (vreetschuur) was, de kantine, het gebouw waar ik verbleef, de garages enz. We liepen om de kazerne heen en bekeken het monumentje aan de voorzijde. Daarna maakte Sonja nog wat foto's van mij, zittend op het muurtje voor de poort. Dan is het tijd om De Kazerne weer de rug toe te keren.