Defensie : Slager keurt z'n eigen vlees

Bij Defensie heeft men iemand naar voren geschoven, die onderzoek moet doen naar het gebruik van kankerverwekkende stoffen. Na de PX10 is het nu bepaalde verf. Oud luchtmacht commandant Freek Groen gaat het onderzoek leiden.
Nu blijkt dat dit heerschap zelf een zeer bedenkelijke rol heeft gespeeld toen hij nog commandant was van de vliegbasis Twenthe. Daar werden klachten over dezelfde verf door Groen resoluut van tafel geveegd! Groen noch Defensie vonden het nodig dit even publiek te maken.
Zo zie je maar weer, als het erop aankomt zal de overheid nooit iets willen toegeven. Desnoods wordt er gefraudeerd en gemanipuleerd. Maar die Jappen, tja die zullen toch echt hun excuses moeten gaan aanbieden en met een schadevergoeding moeten komen. Want dat is wel zo eerlijk....

Nepveteranen

Mijn pa (17)

Er was eens een discussie wie onder de noemer 'veteranen' moesten vallen. De militairen die echt in oorlogsgebieden hadden geopereerd? De militairen die op schepen hebben gevaren die piraten moesten bestrijden? Ook al zijn ze nooit een piraat tegengekomen? Ook militairen met een functie veilig achter het bureau? Vallen voormalig dienstplichtigen die gedurende de Koude Oorlog aan hun verplichtingen hebben voldaan daar ook onder?
Er zijn mensen die zich zelf het predicaat 'veteraan' opspelden. Naast andere onderscheidingen van o.a. de korfbalclub, de wandelvereniging en het in de dumpzaak gekochte MLV speld. Ja, ze zijn er. En vergis je niet in het aantal van deze bedriegers.

onderscheidingen van pa

Als ik aan veteranen denk, dan denk ik automatisch aan mijn vader (foto), ooms en kennissen die in de oorlog gevochten hebben en/of krijgsgevangen zijn geweest. Ik denk niet aan de bemanning van een modern fregat, dat op een roeibootje met gesjeesde vissers gejaagd heeft. Dan waren de omstandigheden waarin wij, dienstplichtigen in het voormalige West Duitsland, moesten opereren toch een graadje of wat erger. Toen ging het niet alleen om de dreiging uit Oost Europa, maar ook vanuit de hoek van ultra linkse groeperingen, zoals de Baader Meinhof, een Duitse guerrillagroep die nergens voor terugdeinsde. Maar het ergste was natuurlijk het ontbreken van de CADI wagen. Dat was echt afzien!

Defensie camoufleert kans op kanker

1970 : met PX 10 aan de slag

In 2011 kwam de PX olie in het nieuws. De benzeen, tolueen en xyleen houdende stof zou kankerverwekkend zijn. Zelf heb ik ook met dat spul mijn wapens gedurende 18 maanden moeten onderhouden. Voor alle zekerheid heb ik me maar even gemeld, want ik vertrouw die ambtenaren en zogenaamde experts voor geen cent.
De laatsten beweren dat je van PX10 absoluut geen kanker kunt krijgen. Daar geloof ik niets van. Zelfs van yoghurt kan je kanker krijgen, als ik een onderzoek bij ratten mag geloven.  En laten we eerlijk zijn benz-een, tolu-een en xyl-een klinkt toch niet als winterp-een? Ik heb wel eens oude knalharde verfkwasten even in de tolueen gehangen. Ze werden als nieuw! Alleen : de vernis van de stelen was ook verdwenen. Dat spul lost alles op, behalve echte problemen.
Nu is de camouflageverf in het nieuws. Dat spul schijnt ook kankerverwekkend te zijn. Defensie weet hoegenaamd van niets, maar het effect was al 15 jaar geleden bekend. Weer zo'n typisch geval waarin de mensen in Den Haag hun kiezen op elkaar houden ten koste van hen, die zich voor ons land inzetten.
Toen ik overwoog om de luiken van het huisje in Beekbergen in camouflage kleuren te schilderen, ben ik nog via militaire dumpzaken achter die verf aan geweest. Gelukkig zonder resultaat.

Weer Koude Oorlog?

Zonen an der Grenze

Het gaat er grof aan toe in de Oekraïne. Een rare situatie daar. Stel dat een aantal Limburgers aansluiting bij België wil (bijvoorbeeld omwille van hun IQ), dan zou het toch erg vreemd zijn als het Belgische leger Limburg zou binnenvallen en dat stukje Hollands aanhangsel zou inpikken? En als dat toch mocht gebeuren, gaan we dan eerst een koude en dan een hete oorlogvoeren tegen de Belgen? Nee toch? We vragen hooguit een jaar lang gratis Belgische frieten met mayo in ruil voor heel Limburg.
In Oekraïne heerst een heel ander mentaliteit. Wie zijn zin niet krijgt slaat de ander met de knoet. De pro-Russische betogers en activisten verlangen naar de vleespotten van Egypte. Nu is Rusland opeens een soort paradijs voor hen. Dat was een aantal jaar geleden nog heel anders.
Wat mij nogal opvalt is de houding van meneer Poetin. Ik heb hem nog niet horen zeggen dat die pro-Russische activisten zich wat gedeisd moeten houden en dat ze zich moeten neerleggen bij de besluiten van hun regering.
Ik ben bang dat Poetin een spelletje speelt. Een soort Russisch roulette, maar dan met het pistool op het hoofd van Oekraïne gericht.
Op nationaal politiek niveau begint men al weer het vuurtje op te stoken. Minister Timmermans laat ook van zich horen : "We moeten onze defensie opkrikken, meer materieel kopen. Europa is niet meer veilig."
Gaan ze de een paar jaar geleden ontslagen militairen een 'wiedergutmachungs-brief' sturen? Het verkochte materieel terugkopen? Kazernes weer opbouwen? De dienstplicht activeren? Moet ik een schuilkelder gaan graven? Het zal toch allemaal niet?
Mevrouw Merkel moet maar eens een goed gesprek hebben met meneer Poetin. Als een kenau en niet zoals tot nu toe als een bezorgd moedertje. 

Soldatenliedjes

Oké in het boek "Handboek voor dienstplichtige soldaten b.d." staat inderdaad een soldatenlied. Maar niet het soort dat ik bedoel. Het is een van de nummers die Joop de Knecht populair maakte. Ik herinner me nog dat ik in mijn jeugd een wat gevarieerde tekst zong, die mijn moeder niet mocht horen. Daar stond twee weken huisarrest op. Zo zongen we dus buiten bereik van moeders oren :  "Ik sta op wacht, zonder hemd, zonder broek, en denk aan jou, zonder hemd, zonder broek" enz. De teksten van de liedjes die de dienstplichtigen zongen, waren vaak behoorlijk grof, maar ze klonken er juist daardoor stoer en aantrekkelijker om gezamenlijk rond te bazuinen.

"-Zeg dronken infanterist waar komt gij zo laat vandaan? Ere zij uw naam, ere zij uw naam
Zeg dronken infanterist waar komt gij zo laat vandaan? Ere zij uw naam.
-Van de hoeren, van de hoeren! Is er nog redding voor mij?
-Ja, ja, ja,ja, ja ja, ja! Janus, Hij roept u, Hij roept u voor het Leger des Heils!"

Originele(?) versie :

Dronken infanterist

Zeg dronken Jan van Heutsz, waar kom jij zo laat vandaan?

Ere zij uw naam, ere zij uw naam!

Zeg dronken Jan van Heutsz, waar kom jij zo laat vandaan?

Ere zij uw naam!

Van de hoeren, van de hoeren!

Is er nog redding voor mij?

Ja, ja, ja, ja, ja, ja,ja, Janus hij roept u!

Voor het leger, voor het leger!

Ja, ja, ja, ja, ja, ja,ja, Janus hij roept u!

Voor het leger Des Heils!

Op de loop van het geschut, stond met grote letters.

We gaan naar Zandvoort, we gaan naar Zandvoort!

Op de loop van het geschut, stond met grote letters.

We gaan naar Zandvoort, Zandvoort aan de zee!

Wat doet een soldaat met zijn geld?

Dat brengt hij naar de hoeee....fsmid.

Dat brengt hij naar de hoeee....fsmid.

Wat doet een soldaat met zijn geld?

Dat brengt hij naar de hoeee....fsmid.

De hoeee....fsmid op de hoek!

Wat rustiger ('s avonds tijdens het bivak)  klonk de variant op een bekend Hollands liedje :

 "Op de grote stille heide,
 dwaalt een filler eenzaam rond.
Met zijn pas gepoetste schoenen
zag hij daar een ouwe stomp.
Hoe lang nog gij filler?
Hoe lang nog gij filler?
Hoe lang nog?"

En als het er wat vrolijker aan toe ging :

"Kaatje ging eens water halen
bij een grote diepe put.
Toen kwamen drie soldaten
die grepen Kaatje bij haar k(e)u...
rig net gestreken bloesje!"

Of :

"Wij (of is het Waar?) zijn de meisjes van 't confectieatelier,
Wij willen naaien, wij willen naaien!"

Qua teksten konden ze er nog mee door. Maar met burgers in de buurt moesten we nette liedjes zingen. En dus was het stil.

Teksten waren er ook. Vaak op wc deuren.

Some come here to think,
Some came her to stink,
I came here to scratch my balls
And read the painting on the walls.

God schiep mens en dier,
De duivel de officier.

Eindelijk Nieuwersluis

Gisteren was het dan zover. Zo'n 43 jaar na het geregeld aanhoren van het dreigement : "... en anders wordt het Nieuwersluis!!" kwam ik in Nieuwersluis aan. Op de fiets, als onderdeel van een fietstocht van ruim 50 km rond de Loosdrechtse Plassen.
Gedurende mijn militaire diensttijd werd vaak gesproken en gedreigd met Nieuwersluis. Dat was toen een strafinrichting voor onwillige militairen, die dienstbevelen weigerden op te volgen. Immers, ook zo'n dertig jaar na Wereldoorlog 2 was in ons leger Befehl noch immer Befehl. Ik bedoel : laten we elkaar geen mietje noemen.
Maar ja, je kunt niet altijd doen wat je opgedragen wordt. Zelfs niet in een tijd van Koude Oorlog. Wie in Nieuwersluis terecht kwam, moest de tijd die hij daar doorbracht nadienen. En vooral dat laatste deed velen zich netjes gedragen. Als het kader in de buurt was.
Het is een imposant historisch gebouw met nog duidelijk een functie waarin het element straf opgesloten zit. Ik ben niet aan de poort geweest. Ik bedoel : je moet de kat niet op het spek binden. Ik heb vanaf gepaste afstand wat foto's gemaakt. Het kwam mij over als een indrukwekkend gebouw met een onvriendelijke, kille, disciplinaire uitstraling. Heel erg knap van de architect. Dat wel.

Eindelijk Nieuwersluis -2-

Het gebouw is voorzien van mooie ornamenten. Boven wat oorspronkelijk de hoofdingang was (vermoed ik) staat dat het gebouw een Pupillenschool uit 1877 was. Koning Willem III was beschermheer. Ik weet niet of dat sec het gebouw betrof dan wel de inhoud. Of beide.
In de begintijd kregen zo'n 250 jongens daar les in lezen, schrijven, rekenen, aardrijkskunde, zwemmen en schaatsen. Ik weet niet of laatst genoemde twee lessen in en op de Vecht plaatsvonden. Hun ouders hadden meestal geen geld om hun opvoeding te betalen. Dus op naar Nieuwersluis, naar de Pupillenschool. Zodra een leerling 16 werd, ging hij over naar het leger, de krijgsdienst.
Later werd het gebouw een kazerne met als officiële naam : Militair Penitentiair Centrum. Militairen die 'Nieuwersluis kregen', mochten daar zich vermaken met stormbanen, hardlopen, zwemmen (hardlopen naar een zwembad in Utrecht)en andere bezigheden die in een zeker tempo en onder strenge discipline plaatsvonden. 'Dat zal ze leren!', dacht men.

Geen Nobo sprits!

Ben ik erin getuind? Of heb ik mezelf voor de gek gehouden? Oké, iedereen maakt weleens een ernstige fout. Dit keer was ik aan de beurt. Ik zag in een outlet (ja, ik was al gewaarschuwd) een mand met dozen spritskoeken liggen. Afgaande op de afbeelding en de prijs, dacht ik : Mmmmm! Kassa!
Iedereen die in militaire dienst is geweest kent ongetwijfeld die overheerlijke, supergrote, rechthoekige Nobo spritsen, die je in de kantine kon kopen á 15 harde Hollandse centjes per stuk. Een super kwaliteit sprits uit Ede. Samen met een kop koffie en een kroket met mayo en mosterd, was dat anderhalf jaar 's morgens rond tien uur haute cuisine voor mij.

Met die herinneringen kocht ik voor weinig een doos met ronde exemplaren. "Ach, enkel de scherpe punten waren er vanaf", hield ik mezelf voor.  Met nostalgische gedachten die mij terugvoerden naar de kantine in Zuidlaren, maakte ik thuis de verpakking open. En toen... mijn hemel! Ik moest flink schudden om vier in cellofaan verpakte pakjes uit de doos te krijgen. Toen ze op de tafel lagen zagen ze er behoorlijk miezerig uit. De doos leek opeens twee keer groter. De afbeelding op de verpakking was vele malen groter dan de verpakte damstenen die op tafel lagen. Ik ben opgelicht! Aan de andere kant, op de doos stond keurig 125 gram vermeld. De rest was dus lucht. Gebakken lucht weliswaar, die nochtans riekte naar oplichting. Om de psychologische dreun nog harder te doen aankomen, stond op de verpakking dat het spul ook nog in België is gefabriceerd. Eurobis als opvolger van de nationale Nobo? Wat een afknapper!
De koek smaakte nogal muf, ondanks dat de tht datum tegen het eind van dit jaar was. Dat men het spul nog sprits durft te noemen geeft blijk van een behoorlijke dosis smakeloosheid en lef. Voor mij regelrecht verraad aan de sprits in het algemeen en die van Nobo in het bijzonder. Het is nog crisis moet ik maar denken. Zouden die enorme spritsen nog gemaakt worden of is de fabriek samen met de opkomstplicht opgeheven? Het zou zomaar kunnen.

Zuidlaren revisited

Vanmiddag zijn we even naar Zuidlaren gereden. Ik was daar al eens eerder, maar toen was het met de motorpak aan niet echt uitnodigend om daar even rond te stappen.

Voorzijde van De Kazerne

Nu, zonder motorpak eigenlijk ook niet. Wat een hitte! Gelukkig konden we onder de bomen achter de kerk parkeren. Vandaar liepen we in de schaduw naar De Brink. Eerlijk gezegd herkende ik niet veel meer. Ik zag een paar bekend uitziende gebouwen. Dat wel. En dan heb ik het niet over de Prins Bernard Hoeve, waar men overigens besloten heeft zich enkel op paarden te gaan richten. Dus geen beurzen en shows van oude voertuigen. Dus ook onder de liefhebbers van pk's wordt gediscrimineerd.

Op het terrein van De Kazerne

Er was een jaarmarkt gaande. Een deel van de kraampjes stond in de schaduw. Dat deel hebben we bezocht. Daarna hebben we plaatsgenomen op een bankje in de schaduw om even bij te komen van de warmte. Vervolgens zijn we lopend in de schaduw teruggegaan naar de auto.
Ik wilde toch nog een keer bij die oude kazerne gaan kijken. Vanaf het centrum reden we richting Annen. Na een paar minuten zag ik links de kazernepoort opdoemen. Boven de poort stond met grote letters : De Kazerne. De brutalen hebben de halve wereld, dus reed ik de poort binnen, waar een bord 'Verboden voor onbevoegden' hing. In dezelfde maand juli, maar een paar dagen en 45 jaar eerder dan vandaag reed ik voor het eerst door die poort. In 1969. Toen was het ook zo warm. Dat vergeet ik nooit.
Eenmaal door de poort gereden, kwam ik bedrogen uit. Van die oude kazerne was alleen de voorzijde nog overeind gebleven. De rest had plaatsgemaakt voor nieuwbouw, waarvan veel woningen.
De wachtruimte in de poort is veranderd in een kantoorruimte. De oorspronkelijke deur in het midden is dichtgemetseld. Het plein, square, is nu een speeltuin. Een wat humoristische verandering voor mij.

-wordt vervolgd-

Zuidlaren revisited -2-

Dichtgemetselde deur

Het oude deel dat van buitenaf is te zien, wordt gebruikt als bedrijfsruimte. Er zijn veel bedrijven ondergebracht. Een medewerkster van een daar gevestigde fysiotherapeut vertelt ons spontaan een en ander over de nieuwe opzet. Op de vraag of we ons op verboden terrein bevinden antwoord ze lachend : "We zien hier wel meer mensen met grijze haren en fotocamera's rondlopen voor een bezoekje. Hahaha!" Net toen ik wilde vragen of ze niet weer aan het werk moest, werd ze door een collega binnengeroepen.
We liepen verder en ik vertelde Sonja hoe het er vroeger uitzag. Waar de eetzaal (vreetschuur) was, de kantine, het gebouw waar ik verbleef, de garages enz. We liepen om de kazerne heen en bekeken het monumentje aan de voorzijde. Daarna maakte Sonja nog wat foto's van mij, zittend op het muurtje voor de poort. Dan is het tijd om De Kazerne weer de rug toe te keren.

Oh Chucky!!

44 ste Pantserinfanteriebataljon Zuidlaren

Het is juli 1969. Twee weken na mijn eindexamen moet ik me melden in Zuidlaren. Voor het eerst in mijn leven maak ik een lange treinreis met een mij onbekende bestemming : de Adolf van Nassau kazerne te Zuidlaren.
In Vietnam woedt de oorlog, mensen landen op de maan, er was zwaar maatschappelijk verzet, hippies, provo's, krakers, discriminatie van langharigen, de seksuele revolutie, woningnood,  dienstweigeraars, pacifisme, Nixon als USA president, ultra linkse groeperingen (Rote Armee Fraktion, Brigate Rosse) en ik slaagde voor mijn HBS diploma..... In augustus vond het beroemde Woodstock festival plaats en in september zou Paul Lodewijkx nog de laatste GP (Joegoslavië) van dat jaar op de Jamathi winnen.
Dit blog schetst een beeld van mijn militaire dienstplicht, die ik gedurende 18 maanden daar heb volbracht. Ik werd ingedeeld bij het 44ste Pantserinfanteriebataljon. Uiteraard begonnen als DPL SLD (dienstplichtig soldaat) en in november 1970 als Korporaal 2e klasse plaatsvervangend groepscommandant de dienst verlaten. Veel leuke ervaringen rijker en mentaal sterker.