Ons oefenterrein ligt vlakbij Anloo op, voor infanteristen, loopafstand van de kazerne. We gaan daar
marcherend naar toe. We tijgeren en rennen daar door de heide bij een zomerse
temperatuur van zo’n 25 graden. We zweten daar wat af, zeg! Daar doen we ook
schiet- oefeningen en gooien we met handgranaten en molotovcocktails naar een
uitgebrande Sherman tank, waar niet eens kader in zit. Met zo’n handgranaat of
een met scherp geladen wapen in de hand is de kapitein en de rest van het kader
overdreven vriendelijk tegen ons. Even is er paniek. Dirk moet een handgranaat
gooien. Pin eruit, tot 5 tellen, weggooien en achter een muurtje wegduiken.
Maar ja, Dirk is een stille stotteraar, die in al zijn zenuwen op de D van drie blijft
steken. De kapitein schreeuwt : “Weg, gooi weg, stomme klootzak!”, terwijl hij
zelf al plat op zijn buik achter het muurtje ligt met beide handen zijn grote
helm op zijn kleine harses drukkend. Door het paniekerig geschreeuw van de
kapitein laat Dirk de granaat uit zijn handen vallen. Aan de goede kant van het
muurtje rolt het groene ding een stukje weg. Gelukkig stottert Dirk’s motoriek
niet en duikt ook hij snel achter het muurtje, voordat er een doffe “Baff!”
klinkt. Voor de rest van de week heeft de kapitein een lachverbod ingevoerd.
Best lastig als je op het appel om je heen zachtjes “Eén, twee, ddddrdr…”
hoort.
.jpg)